Отправлено: 26.09.10 18:04. Заголовок: Мне сюды заўжды вярн..

Мне сюды заўжды вярнуцца хочацца…
Паэтычным радком пра Іўе

Антон ПІЛІПЧЫК,
жыхар г. Іўе.

* * *

Іўе. Звонкая крынічка.
Птахаў райскіх спевы ў вішняку.
Нібы каралева, маладзічка
Ў вузенькім завулку-тупіку…

Спее, дзе татары, арабіна,
Возера пагушквае плыўца…
Іўе — горад руж і кут палынны,
Гучная метафара жыцця…

Іўе!.. Мчу к табе любой парою,
Ў крылы шматабсяжныя твае,
І, няхай нацятаю струною, —
Не смуткуе сэрца, а пяе…


Іўе
Старажытнае мястэчка…
Пляц гандлёвы, храмы, млын,
Серабрыстай стужкай рэчка
Ледзь бруіцца ў далячынь.
Рукатворнае азерца
Ў хвалях песціць сонца дыск.
То журба агорне сэрца —
Ў самым цэнтры абеліск…
Вось і ўсё, здаецца. Болей,
Што узрушыла б, няма.
Як і ўсюды: крамы, школы
І ларкоў прыватных цьма.
Як прыкмета дзён, навокал,
Дзе пустэча век была,
Паўзнімаліся высока
Гмахі “царскага сяла”…
Іўе!.. Вулкаю наранку
Крочу рады і ўлюбёны
Ў прыгажуню іўяўчанку,
У каштаны, ліпы, клёны…
Хай жа новыя ў прасцягі
Над табой плывуць стагоддзі,
І заўжды красуй пад сцягам
Шчасця, еднасці і згоды!



* * *
Надвячорак над Іўем,
дрыготка,
гранне возера высіць настрой.
Шлях да храма ад хаты кароткі,
міма бабкі ідуць грамадой…

На вячэрню,
вітанне нябёсаў,
на пагорку пачуўшы званы,
паяднання з Ісусам Хрыстосам
зажадалі й пакутныя мы…

Хай ніякае сёння не свята —
ні Вялікдзень і ні Ражство —
усё роўна: у душах — крылатасць,
з незямным і зямным —
чыстым, светлым —
радство.


* * *

Старажытны горад Іўе,
Вулачкі, завулкі…
Тут мае завеі, ліўні,
Цёплыя прытулкі.

Тут мне міла-люба ўсё,
Сэрцу дарагое —
І рабін густы касцёр
Восеньскай парою.
І вясной чаромхі бель,
Цуда-птушкі пошчак.
І ў любы на тыдні дзень
З процьмай люду плошча,
І з гаючаю вадой
Дзіўная крыніца,
І азерца з дзетварой,
Прагнай весяліцца,
І высокі абеліск
З зоркаю барвовай,
І рыштункі на ўскраі
Новых забудоваў…

Тут мне сонечна, праменна,
Светла на душы…
Папушчу я тут карэнне
Моцна, назаўжды.